Kącik Emocji w szkole

W naszej szkole powstał Kącik Emocji. Inspiracją do stworzenia kącika były słowa  znanego  pisarza dziecięcego, dr.Seussa:  „Czasem najmniejsze rzeczy zajmują najwięcej miejsca w sercu.”

To piękne motto, które podkreśla, jak ważne są emocje, nawet te najdrobniejsze, w życiu dziecka.
Opis kącika emocji

Kącik emocji to specjalnie wydzielone miejsce na korytarzu szkolnym, które ma na celu wspieranie dzieci w nauce o emocjach i ich wyrażaniu. Znajdują się w nim:

• Plakaty i obrazki: Kolorowe plakaty przedstawiające różne emocje, ich nazwy i opisy, a także wskazówki, jak radzić obie z poszczególnymi uczuciami.
• Książki i broszury: Materiały edukacyjne o emocjach. Książki opowiadające historie o emocjach mogą być szczególnie pomocne.
• Narzędzia do wyrażania emocji: Piktogramy, na których dzieci mogą zaznaczać, jak się czują, są też dostępne malowanki i kredki do rysowania emocji.

Tworząc kącik Emocji, dajemy dzieciom narzędzia do lepszego zrozumienia siebie i radzenia sobie w trudnych momentach.  Emocje to psychiczne stany, które odzwierciedlają nasze reakcje na różne wydarzenia, sytuacje czy myśli. Są kluczowym elementem naszego życia, wpływają na nasze decyzje, relacje i ogólne samopoczucie.

Rodzaje emocji:

1. Radość: Uczucie  szczęścia i zadowolenia. Często związane z pozytywnymi wydarzeniami, takimi jak osiągnięcia, przyjemne doświadczenia czy relacje z bliskimi.
2. Smutek: Stan emocjonalny związany z uczuciem straty, rozczarowania. Może być krótkotrwały lub długotrwały.
3. Złość: Negatywne emocje, które pojawiają się w odpowiedzi  na sytuacje postrzegane jako niesprawiedliwe, groźne lub frustrujące.
4. Strach: Uczucie niepokoju lub przerażenia w odpowiedzi na zagrożenie lub niebezpieczeństwo. Może być reakcją na rzeczywiste lub wyimaginowane sytuacje.
5. Zaskoczenie: Krótkotrwała emocja pojawiająca się w odpowiedzi na niespodziewane wydarzenia. Może być pozytywne (np. miłe niespodzianki) lub negatywne ( np. nagły hałas).
6. Wstręt: Silne uczucie niechęci lub odrazy do czegoś, co jest postrzegane jako nieprzyjemne lub szkodliwe.

Te podstawowe emocje często łączą się i tworzą bardziej złożone stany emocjonalne. Np. miłość może łączyć w sobie radość, zaufanie i poczucie bezpieczeństwa. Rozumienie emocji i umiejętności ich wyrażania jest kluczowe dla zdrowia emocjonalnego i społecznego rozwoju każdego dziecka. Przybliżenie dzieciom tych pojęć w formie interaktywnej i edukacyjnej w Naszym Kąciku Emocji może być bardzo wartościowe.

Dlaczego emocje są ważne?

1. Regulacja emocjonalna: Dzieci uczą się rozpoznawać i nazywać swoje emocje, co  jest pierwszym krokiem do zarządzania nimi. To umiejętność, która pomaga w radzeniu sobie z trudnymi sytuacjami.
2. Empatia: Zrozumienie własnych emocji pomaga w rozumieniu emocji innych. To buduje empatię i umiejętności społeczne, które są kluczowe w relacjach z rówieśnikami.
3. Rozwój poznawczy: Emocje wpływają na sposób myślenia, uczenia się i podejmowania decyzji. Dzieci, które potrafią zarządzać swoimi emocjami, lepiej radzą sobie z nauką i osiągają lepsze wyniki.
4. Zdrowie psychiczne : Świadomość emocjonalna i umiejętność ich wyrażania są kluczowe dla zdrowia psychicznego. Pomagają w zapobieganiu problemom takim jak lęk czy depresja.

Podsumowując, emocje są nieodłącznym elementem życia każdego dziecka, kształtując jego rozwój, relacje i ogólne samopoczucie. Wspierajmy je w budowaniu empatii, radzeniu sobie  ze stresem oraz rozwijania umiejętności społecznych i poznawczych.

Jest to cudowna inicjatywa, która z pewnością przyniesie wiele korzyści!

Mariola Zielak
Patrycja Czapla

---

BEZPŁATNE NUMERY POMOCOWE

TELEFON WSPARCIA EMOCJONALNEGO DLA DOROSŁYCH	116 123
TELEFON ZAUFANIA MŁODYCH	22 484 88 04
TELEFON ZAUFANIA DLA DZIECI I MŁODIZEŻY	116 111
DZIECIĘCY TELEFON ZAUFANIA RZECZNIKA PRAW DZIECKA	800 12 12 12
OGÓLNOPOLSKI TELEFON DLA OFIAR PRZEMOCY W RODZINIE „NIEBIESKA LINIA”	800 120 002
WSPARCIE DLA OSÓB PO STRACIE BLISKICH (BĘDĄCYCH W ŻAŁOBIE) „NAGLE SAMI”	800 108 108
TELEFON POGADANIA.PL	800 012 005
TELEFON ZAUFANIA HIV- AIDS	801 888 448
TELEFON ZAUFANIA „UZALEŻNIENIA BEHAWIORALNE”	801 889 880
OGÓLNOPOSKI TELEFON ZAUFANIA NARKOTYKI- NARKOMANIA	800 199 990
POLICJA	997
TUMBO POMAGA, POMOC DZIECIOM I MŁODZIEŻY W ŻAŁOBIE	800 111 123

Razem tworzymy świat pełen zrozumienia i akceptacji

Światowy Dzień Świadomości Autyzmu obchodzony jest 2 kwietnia każdego roku. To dzień poświęcony świadomości i zrozumieniu spektrum autyzmu oraz promowaniu akceptacji i wsparcia dla dzieci z tym zaburzeniem. To również okazja do podkreślenia potrzeby edukacji społecznej w tym zakresie oraz do doceniania unikalnych talentów i perspektyw tych osób.

Objawy autyzmu mogą się różnić w zależności od stopnia i indywidualnych cech danej osoby. Obejmują, np.:

• Trudności w komunikacji werbalnej, takie jak brak kontaktu wzrokowego, ograniczona mowa lub powtarzanie słów.
• Trudności w społecznych interakcjach, jak trudności w nawiązywaniu relacji z innymi, brak empatii lub zrozumienia uczuć innych osób.
• Stereotypowe zachowania, np. powtarzające się ruchy, zainteresowania lub utrzymywanie rygorystyczne rutyn.
• Nadwrażliwość lub hipowrażliwość na bodźce sensoryczne, np. na dźwięki, światło, dotyk czy zapachy.
• Sztywne myślenie i trudności w dostosowaniu się do zmiany rutyny lub planu dnia.

Warto jednak pamiętać, że każda osoba ze spektrum autyzmu jest jednostką indywidualną, dlatego też objawy mogą się różnić zarówno pod względem intensywności, jak i kombinacji występujących cech.

Podsumowując, to złożone zaburzenie rozwijające się na różne sposoby u każdej osoby dotkniętej nim. Światowy Dzień Świadomości Autyzmu to okazja do podkreślenia potrzeby zrozumienia, akceptacji i wsparcia dla osób w spektrum. Wspólnie możemy budować bardziej inkluzyjną społeczność, która uwzględnia i docenia różnorodność jednostek.

---

Jak rozwijać zdolności społeczne u dzieci w wieku szkolnym

Zdolności społeczne są kluczowe dla sukcesu uczniów zarówno w szkole, jak i w życiu społecznym. Wiek szkolny to czas intensywnego rozwoju społecznego, dlatego ważne jest, aby rodzice i pedagodzy wspierali dzieci w rozwijaniu tych umiejętności. Oto kilka skutecznych sposobów:

1. Nauka empatii
2. Pomóż dziecku zrozumieć perspektywę innych osób poprzez zadawanie pytań, np. „Jak myślisz, jak czuje się Twoja koleżanka?” Nauka empatii uczy dzieci współczucia i zrozumienia dla innych.
3. Ćwiczenia komunikacyjne
4. Zachęcaj dziecko do rozmów z rówieśnikami i dorosłymi. Ćwiczenia komunikacyjne, takie jak udzielanie informacji, zadawanie pytań i słuchanie uważanie, pomagają w budowaniu pewności siebie i umiejętności porozumiewania się.
5. Wspólne rozwiązywanie problemów
6. Zachęcaj dziecko do wspólnego rozwiązywania konfliktów z kolegami.  Pomóż im zidentyfikować problem, znaleźć różne sposoby jego rozwiązania i wybrać najlepszą opcję.
7. Rozwijanie umiejętności przywództwa
8. Daj dziecku możliwość przyjęcia odpowiedzialności i przywództwa w grupowych zadaniach. To może być np. przewodniczenie zespołowi w projekcie szkolnym lub organizowanie wspólnych działań po lekcjach.
9. Modelowanie zachowań społecznych
10. Bądź dobrym wzorem dla swojego dziecka. Pokazuj, jak być uprzejmym, empatycznym i konstruktywnym w relacjach z innymi ludźmi.
11. Zachęcanie do współpracy
12. Podkreślaj znaczenie współpracy i pracy zespołowej. Dzieci uczą się wielu cennych umiejętności, gdy pracują razem nad wspólnymi celami.

Rozwijanie zdolności społecznych u dzieci wymaga czasu i cierpliwości, ale efektywna nauka tych umiejętności przynosi liczne korzyści zarówno w szkole, jak i poza nią. Poprzez konsekwentne wspieranie dzieci w rozwijaniu empatii, komunikacji i współpracy, możemy pomóc im osiągnąć sukcesy nie tylko w nauce, ale i również w życiu.

---

Trudne rozmowy

„Prawdziwa rozmowa,
a tym samym każde aktualne spełnienie relacji
między ludźmi, oznacza akceptację inności”.

Buber, 1992

Umiejętność porozumiewania się jest podstawą relacji międzyludzkich. Dzieci uczą się jej w najbliższym środowisku, czyli poprzez relację z rodzicami, a w następnych latach z rówieśnikami. Jednak to stosunki z opiekunami mają znaczący wpływ na całe życie. Otwarta komunikacja jest lepszą metodą wychowawczą niż obrażanie się, milczenie czy ignorowanie. W momencie, kiedy dziecko wie, że jest akceptowane i kochane mimo wszystko, będzie chętniej prosiło o pomoc rodziców w rozwiązywaniu rożnych problemów. Jeśli wypracujemy z dzieckiem dobrą komunikację, będziemy mu przekazywać dobre wzorce. Dzięki temu będzie ono miało lepszą samoocenę, będzie nastawione na pokojowe rozwiązywanie problemów i owocniejszą współpracę z innymi. Jako dorosły już człowiek przełoży się to też na jego funkcjonowanie w społeczeństwie, ponieważ nauczony odpowiedniej komunikacji z innymi będzie mógł stworzyć stałą, bliską relację opartą na wzajemnym zrozumieniu i szacunku. Nie będzie bało się podejmowania nowych wyzwań, a w razie problemów będzie wiedzieć, że może liczyć na pomoc swoich rodziców.

Jak rozmawiać z dzieckiem, żeby nas słuchało?

• Rozmawiając z dzieckiem, w pierwszej kolejności należy skupić się na tym, by je zrozumieć i zmienić swój sposób komunikowania potrzeb i oczekiwań wobec niego. Nierzadko chcemy być lepszymi rodzicami od naszych rodziców, a jednak – chociaż czasem nieintencjonalnie – powielamy przekazane wzorce z czasów naszego dzieciństwa. Wzorce, których – gdy byliśmy dziećmi – nie rozumieliśmy, które nas irytowały, złościły, a nawet raniły.
• Niestety, prawda jest również taka, że zachowanie małoletniego w dużej mierze zależy od panującej w domu atmosfery. Jeśli dziecko dobrze się w nim czuje, jest bardziej otwarte na współpracę i łatwiej przychodzi mu słuchanie i wypełnianie poleceń. Dotyczy to zarówno maluszków, jak i nastolatków. Jednak gdy w domu źle się dzieje, dziecko zaczyna się buntować i na wszystkie prośby rodziców odpowiada krótko: „nie”.
• Słuchaj spokojnie, z empatią i zrozumieniem. Akceptuj uczucia swojej pociechy (warto je też nazwać, by młodociany mógł zrozumieć co czuje). 
• Bardzo istotny jest sposób, w jaki mówimy do dziecka. Nie można ciągle dzieciom rozkazywać i moralizować. Obwinianie, zastraszanie i przekupywanie jest tym bardziej niedopuszczalne. Dorośli źle reagują, gdy w taki sposób zachowuje się szef czy partner– dziecko także ma prawo opierać się tym metodom. Wzajemne zrozumienie, szacunek i tolerancja przynoszą o wiele lepsze rezultaty.
• Kazania, wyzwiska, wrzask i groźby nigdy nie dają dobrego podłoża do komunikacji. Zamiast tego wywołują u dzieci złość, opór, chęć zemsty, a także zwiększają poczucie winy. Mów – nie krzycz – dziecku o swoich uczuciach.
• Pochwały poprawiają dzieciom samopoczucie i podnoszą ich samoocenę, jednak należy je stosować ostrożnie i z umiarem. Nieumiejętne chwalenie może spowodować, że w przyszłości małoletni będzie widział jedynie czubek własnego nosa, będzie wobec siebie bezkrytyczny i wiele rzeczy będzie robić bez większego zaangażowania. Chwalenie może przybrać też formę manipulacji, co również nie jest prawidłowe.
• Dobra pochwała jest opisowa: z nieprzesadnym uznaniem powiedz, co widzisz, następnie opisz związane z tym uczucia, a na koniec podsumuj. 
• Bardzo istotny jest sposób, w jaki mówimy do dziecka. Nie można ciągle dzieciom rozkazywać i moralizować. Obwinianie, zastraszanie i przekupywanie jest tym bardziej niedopuszczalne. Dorośli źle reagują, gdy w taki sposób zachowuje się szef czy partner– dziecko także ma prawo opierać się tym metodom. Wzajemne zrozumienie, szacunek i tolerancja przynoszą o wiele lepsze rezultaty.
• Kazania, wyzwiska, wrzask i groźby nigdy nie dają dobrego podłoża do komunikacji. Zamiast tego wywołują u dzieci złość, opór, chęć zemsty, a także zwiększają poczucie winy. Mów – nie krzycz – dziecku o swoich uczuciach.
• Pochwały poprawiają dzieciom samopoczucie i podnoszą ich samoocenę, jednak należy je stosować ostrożnie i z umiarem. Nieumiejętne chwalenie może spowodować, że w przyszłości małoletni będzie widział jedynie czubek własnego nosa, będzie wobec siebie bezkrytyczny i wiele rzeczy będzie robić bez większego zaangażowania. Chwalenie może przybrać też formę manipulacji, co również nie jest prawidłowe.
• Dobra pochwała jest opisowa: z nieprzesadnym uznaniem powiedz, co widzisz, następnie opisz związane z tym uczucia, a na koniec podsumuj.

Jak chwalić dziecko?

• odwoływać się do konkretnego zachowania lub wytworu dziecka (np. pracy plastycznej),
• używać jasnych, prostych komunikatów,
• opisywać to, co widzimy,
• odnotowywać postępy.

Aby komunikacja z dziećmi była skuteczna dobrze jest  najpierw określić istotę problemu, poszukać rozwiązania posługując się metodą burzy mózgów, ocenić zaproponowane rozwiązania, podjąć decyzję o wyborze rozwiązania i wprowadzić je w życie. Wtedy obie strony  – dorośli i dzieci  – będą czuły się w zaistniałej sytuacji dobrze. Rozwiązanie będzie wymyślone wspólnie i za obopólna zgodą. Dzięki takiej strategii uda się uniknąć złej atmosfery i ewentualnej kary.

Komunikowanie się z dziećmi nie musi być stresujące i może zakończyć się sukcesem dla dziecka i dla rodziców. Ważne jest, aby poprowadzić rozmowę we właściwy sposób.

Na spotkaniu wywiadowczym rodzice uczniów zostali zapoznani z powyższym tematem, otrzymali również ulotki z najważniejszymi informacjami.

Patrycja Czapla

---

Higiena wieku dojrzewania

Dojrzewanie to proces fizycznych, społecznych i psychologicznych zmian, które zachodzą w organizmie człowieka w okresie przejścia z dzieciństwa do dorosłości. Wpływa na rozwój ciała, jak również na rozwój umysłowy i emocjonalny.  Podczas dojrzewania zachodzą zmiany hormonalne, które prowadzą np. do wzrostu, jak również do zmian w psychice, takich jak rozwój tożsamości i autonomii.

To ważny czas, który wymaga wsparcia, zrozumienia i edukacji ze strony rodziców, opiekunów oraz specjalistów, aby pomóc młodzieży przejść przez ten okres w zdrowy i pozytywny sposób. Dlatego w szkole zostały przygotowane zajęcia na temat „Higieny wieku dojrzewania”, które poprowadziła pielęgniarka szkolna.

---

---

BEZPIECZNE ZASADY KORZYSTANIA Z INTERNETU

Rodzicu chroń swoje dziecko w sieci

Ustal z dzieckiem zasady korzystania z Internetu, które zapewnią mu bezpieczeństwo. Ważne, aby zasady były odpowiednio dopasowane do wieku, tak by w pełni chroniły dziecko od nieodpowiednich treści. Strony internetowe powinny być sprawdzone przez rodziców, a czas korzystania kontrolowany. Warto sprawdzać aktywność online, młodsze dzieci nie powinny same korzystać z wyszukiwarek czy portali społecznościowych, ani publikować w sieci treści.

Udostępniając dziecku urządzenie z dostępem do Internetu, powinniśmy w pierwszej kolejności odpowiednio skonfigurować ich system operacyjny. Spowoduje to znaczne ograniczenie dostępu do szkodliwych treści takich jak np. pornografia, treści prezentujące przemoc, zachowania autodestrukcyjne, szkodliwe dla zdrowia, nietolerancję. Programy tego typu dają możliwość filtrowania treści, kontrolowania czasu i aktywności dziecka online, itp. 

Pedagog szkolny

Patrycja Czapla

---

„Dziecko chce być dobre.
Jeśli nie umie- naucz.
Jeśli nie wie- wytłumacz.
Jeśli nie może- pomóż.”

Janusz Korczak

Drogi Uczniu!

ZWRÓĆ SIĘ DO PEDAGOGA SZKOLNEGO, GDY:

• masz problem, chciałbyś o tym porozmawiać i poradzić się,
• nie radzisz sobie z nauką,
• nie potrafisz nawiązać kontaktu z rówieśnikami,
• odczuwasz samotność, lęk, smutek,
• martwi Cię sytuacja w domu rodzinnym,
• chcesz powiedzieć komuś o swoich sukcesach i osiągnięciach,
• chcesz komuś pomóc, ale nie wiesz jak,
• chcesz po prostu porozmawiać.

Drogi Rodzicu,

ZWRÓĆ SIĘ DO PEDAGOGA SZKOLNEGO, GDY:

• niepokoi Cię zachowanie Twojego dziecka,
• chcesz porozmawiać o dziecku i relacjach z Nim
• masz pytania dotyczące wyników w nauce i  funkcjonowania Twojego dziecka

w szkole,

• potrzebujesz wsparcia w procesie wychowania,
• otrzymujesz niepokojące sygnały od dziecka,
• masz pytania i nie wiesz do kogo się z nimi zwrócić,
• szukasz pomocy.

Zadania pedagoga szkolnego wynikające z Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno- pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (z późniejszymi zmianami).

Do zadań pedagoga w przedszkolu, szkole należy w szczególności:

1. prowadzenie badań i działań diagnostycznych uczniów, w tym diagnozowanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów w celu określenia mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów oraz przyczyn niepowodzeń edukacyjnych lub trudności  w funkcjonowaniu uczniów, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie ucznia i jego uczestnictwo w życiu przedszkola, szkoły i placówki;
2. diagnozowanie sytuacji wychowawczych w przedszkolu, szkole lub placówce w celu rozwiązywania problemów wychowawczych stanowiących barierę i ograniczających aktywne i pełne uczestnictwo ucznia w życiu przedszkola, szkoły i placówki;
3. udzielanie uczniom pomocy psychologiczno-pedagogicznej w formach odpowiednich do rozpoznanych potrzeb;
4. podejmowanie działań z zakresu profilaktyki uzależnień i innych problemów dzieci i młodzieży;
5. minimalizowanie skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganie zaburzeniom zachowania oraz inicjowanie różnych form pomocy w środowisku przedszkolnym, szkolnym i pozaszkolnym uczniów;
6. inicjowanie i prowadzenie działań mediacyjnych i interwencyjnych w sytuacjach kryzysowych;
7. pomoc rodzicom i nauczycielom w rozpoznawaniu i rozwijaniu indywidualnych możliwości, predyspozycji i uzdolnień uczniów;
8. wspieranie nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i innych specjalistów.

Zasady obowiązujące pedagoga:

• Zasada dyskretnej opieki, która wynika z prawa dziecka do godności osobistej,
• Zasada ufności opiekuńczej, która wynika z konieczności wzbudzania w uczniach przeświadczenia, że pedagog jest tą osobą, u której zawsze znajdą wsparcie i pomoc. Pedagog stara się, żeby uczniowie widzieli w nim przyjaciela, do którego mogą się zwrócić w każdej sprawie.
• Zasada pomocniczości, która polega na pomocy ze strony pedagoga szkolnego w rozwiązywaniu bieżących problemów szkolnych,
• Zasada wszechstronności rozwoju ucznia, która wyraża konieczność podejmowania w wychowaniu takich działań, które będą obejmowały rozwój  emocjonalny, społeczno-kulturowy, intelektualny.

Pedagog szkolny

INFORMACJA NA TEMAT NAPOJÓW ENERGETYCZNYCH

Szanowni Rodzice,

Przychodzi nam się zmierzyć z nowym zagrożeniem, które może wpłynąć na zdrowie naszych dzieci. Mowa o napojach energetyzujących, któresą ogólnodostępne i coraz częściej spożywane. Jak twierdzą naukowcy jest to zjawisko równie powszechne jak i bardzo niepokojące, podobnie jak alkohol czy papierosy, nie są odpowiednie dla młodych ludzi, tym bardziej dzieci.

W skład napojów energetyzujących wchodzi między innymi:

• kofeina,
• tauryna,
• inozytol,
• cukry proste.

Jedna puszka odpowiada 6 filiżankom kawy i to mocnej.

Często dorośli nie zdają sobie sprawy z konsekwencji zdrowotnych spożywania napojów energetycznych. Produkty te mają za zadanie działać pobudzająco, likwidować uczucie zmęczenia. Przedawkowane – mogą wywoływać niepokój, nadpobudliwość, rozdrażnienie, bóle głowy, arytmię serca, zaburzenia snu, drżenie rąk, odwodnienie, halucynacje, a nawet zatrzymać akcję serca. Zwiększają produkcję hormonu stresu w naszym ciele. Dzieci z natury są bardzo energiczne i radosne, dlatego nie muszą dodatkowo pobudzać swojego organizmu do działania, a tym bardziej czynić tego za pomocą środków tak niebezpiecznych.

W obecnych czasach nastała moda wśród uczniów na wspomaganie się „energetykami” w czasie nauki, przed klasówkami czy testami. Coraz więcej młodych łączy też napoje energetyzujące z innymi używkami albo napojami typu cola, co wzmaga ich negatywne dla zdrowia działanie. Wysokie spożycie kofeiny może doprowadzić do uszkodzenia rozwijającej się wątroby, która nie potrafi jeszcze skutecznie rozłożyć tej substancji, ani szybko oczyścić z niej organizmu.

Dzieci i młodzież spożywające napoje z dużą zawartością kofeiny i tauryny mogą w przyszłości chorować z powodu: otyłości, próchnicy, zaburzeń psychicznych, choroby wieńcowej, zaburzeń neuronalnych, przedwczesnego starzenia, osteoporozy, nerwic.

Tego typu produkty nie dodają nam skrzydeł. Pamiętajmy, że  tylko zdrowa energia wpływa na korzyść rozwoju Państwa dziecka.

Bardzo prosimy o prowadzenie rozmów edukacyjnych związanych z zagrożeniami jakie niosą używki oraz napoje energetyzujące.

                                                                                                    Z poważaniem
Pedagog szkolny