Jak przebiega rozwój mowy dziecka?

okres ten trwa od narodzin do 1 roku życia,
dziecko komunikuje się za pomocą krzyku, który nie jest jedynie formą wyładowania napięcia, lecz sygnalizuje potrzeby, przykre doznania,
niemowlę reaguje na intonację i modulację głosu ludzkiego,
2 -6 miesiąc życia to czas na głużenie – dziecko wytwarza przypadkowe, nieartykułowane dźwięki gardłowe, tylnojęzykowe, wybuchowe, poprzez które ćwiczy narządy artykulacyjne – język, wargi, podniebienie,
około 5 miesiąca życia pojawia się gaworzenie, czyli wytwarzanie kombinacji grup dźwiękowych powtarzanych wielokrotnie (la, ma, ba), gaworzenie jest ćwiczeniem słuchu,
między 7 a 9 miesiącem występuje u niemowląt skłonność do powtarzania dźwięków wytworzonych przez siebie, a także słyszanych, pochodzących od innych, maluch zaczyna świadomie naśladować mowę dorosłych,
poznaje przedmioty i zaczyna kojarzyć nazwę z przedmiotem,
rozwija się rozumienie, które znacznie wyprzedza mowę samodzielną,
dziecko poprawnie wymawia samogłoski takie jak: a, e, i oraz spółgłoski: m, b, n, d, t,
przed ukończeniem 1 roku życia dziecko wypowiada proste wyrazy: mama, tata

z pełną świadomością ich znaczenia.

to czas między 1 a 2 rokiem życia,
pojawia się duża ilość wyrazów dźwiękonaśladowczych – dziecko „staje się” pieskiem, kotkiem i naśladuje takie dźwięki jak mee, muu czy hau,
każdy dzień, to okazja do nauki nowych słów,
mowę w tym okresie cechują jednowyrazowe wypowiedzi, często w niepełnej postaci,
charakterystyczne jest zniekształcanie i upraszczanie wybranych słów,
może się zdarzyć, że dziecko będzie przestawiało kolejność sylab, wymawiało tylko pierwszą sylabę lub końcówkę wyrazu, usłyszymy wtedy np. da pi (daj pić),
dziecko reaguje na wydawane polecenia i odpowiada na pytania,
używa właściwie wszystkich samogłosek a, e, i, o, u, y za wyjątkiem nosowych,
ze spółgłosek wymawia p, b, m, t, d, n, ś, ź, ć, ń, k, g, ch,
pozostałe spółgłoski zastępuje innymi, łatwiejszymi,
po 15 miesiącu życia dziecko wypowiada coraz więcej pojedynczych słów.

– wargowe: p, b, m oraz zmiękczone p`, b`, m`,

– wargowo – zębowe: f, w, f`, w`,

– przedniojęzykowo-zębowe: t, d, n,

– przedniojęzykowo-dziąsłowe: l,

– środkowojęzykowe: ś, ź, ć, dź, ń,

– tylnojęzykowe: k, g, ch, k`, g` ch`

– pod koniec tego okresu mogą się już pojawić głoski s, z, c, a nawet dz,

dziecko swobodnie łączy dwa wyrazy w zdanie i rozumie usłyszane w najbliższym otoczeniu rozmowy,
z łatwością nazywa przedmioty, części ciała czy zwierzęta,
zmiękcza spółgłoski, np. zamiast zupa mówi źupa, zamiast nos – noś,
może łączyć dwa wyrazy w jeden, tworząc śmieszne zwroty, np. pomasłować – posmarować masłem, czy zakluczyć – zamknąć drzwi na klucz,
jest to okres, w którym dziecko uczy się najwięcej, poznaje nowe rzeczowniki,
używa czasowników, ale często w formie bezokolicznikowej, a jego mowa jest zrozumiała nie tylko dla członków rodziny, dziecko powinno być rozumiane przez osoby z innego otoczenia.
Jeżeli goście mają problem ze zrozumieniem malucha, powinno to wzbudzić nasz niepokój.

występuje między 3 a 6-7 rokiem życia,
dziecko zaczyna odróżniać głoski s, z, c, z od ich miękkich odpowiedników,
pod koniec 4 roku życia pojawia się głoska r, która była dotąd zastępowana przez j lub l,
około 4-5 roku pojawiają się głoski sz, rz, cz, dż, choć mogą być jeszcze wymawiane jak s, z, c, dz,
z końcem 4 rok życia dziecko powinno pożegnać wszystkie zmiękczenia,
mowa dziecka jest jeszcze daleka od doskonałości, brak jest końcówek w wyrazach,
dziecko swobodnie rozmawia z rówieśnikami i najbliższymi, ale nadal popełnia błędy,
w wymowie może się pojawiać jeszcze opuszczanie sylaby początkowej lub końcowej, przestawki głoskowe, zniekształcenia wyrazów, tworzenie nowych wyrazów ze skrzyżowania dwóch innych,
dziecko ma tendencję do tworzenia neologizmów, np. bebek (chlebek), kolomotywa (lokomotywa),
równocześnie wzrasta liczba przymiotników, przysłówków, zaimków, liczebników,